LIFE
Παρατηρώ τριγύρω μου πώς έχει γίνει πολύ… μόδα το να έχεις σύντροφο ποδοσφαιριστή. Κοριτσάκια -και όχι μόνο- ανεβάζουν στο facebook φωτογραφίες με λεζάντα:
«Ποιον πρίγκιπα; Εγώ ποδοσφαιριστή θα παντρευτώ!»
Είναι όλες εκείνες που στη φαντασία τους, η σχέση με έναν ποδοσφαιριστή, ισοδυναμεί με δημοσιότητα, σταριλίκια, φωτογραφίες, πάρτυ, και τα συναφή. Συγγνώμη που θα σας το χαλάσω, αλλά η αλήθεια είναι κάπως… διαφορετική.
Όταν επιλέξεις να είσαι με έναν αθλητή (στην περίπτωση που εξετάζουμε, ποδοσφαιριστή), πρέπει να γνωρίζεις κάποια βασικά πράγματα, γιατί δεν είναι όλα μέλι-γάλα.
Εκτός, αν είσαι η Σακίρα και εκείνος ο Πικέ ή αν είσαι η Καρμπονέρο και εκείνος ο Κασίγιας. Οι σύντροφοι/σύζυγοι των ποδοσφαιριστών, είναι και αυτές, μικρές ηρωίδες της καθημερινότητάς μας.
Είναι εκείνες, που κάθε Αύγουστο όταν ο καλός τους έχει προετοιμασία, μένουν στο σπίτι μαζί του, ενώ όλοι οι υπόλοιποι διασκεδάζουν στα beach bar και τα πάρτυ.
Είναι εκείνες, που καθ” όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, μένουν μέσα, κάνοντας υπομονή, αφού ο σύντροφος έχει αγώνες και δεν του επιτρέπεται να βγει αργά, παρά μόνο όταν έχει ρεπό.
Είναι εκείνες, που είναι δίπλα τους στους τραυματισμούς, και τους εμψυχώνουν για να επιστρέψουν δυνατοί.
Είναι εκείνες που δεν χαίρονται Χριστούγεννα ή που αν ζουν σε άλλη πόλη ίσως και να μην προλάβουν να δουν τις οικογένειές τους στις γιορτές.
Είναι εκείνες, που κατά τη μεταγραφική περίοδο δεν μιλούν, όταν ο σύντροφος είναι μες το άγχος και την αγωνία για το μέλλον.
Είναι εκείνες που μαζεύουν πράγματα, αναμνήσεις και φιλίες, και ταξιδεύουν από τη μια πόλη στην άλλη.
Εκείνες, που τους αγαπούν πιο πολύ από το κάθε τι, και κάνουν κάθε μέρα, όλο το χρόνο, μικρές παραχωρήσεις και «θυσίες».
Αν θέλεις λοιπόν ντε και καλά να γίνεις μια από αυτές, ιδού:
Πρώτον, ξέχνα τα πολλά πάρτυ. Εντάξει, δεν λέω να παίζει τοπικό το παλικάρι, τότε δεν υπάρχει θέμα, μπορείτε να βγείτε, να ξενυχτήσετε και να μην υπάρχει πρόβλημα. Όμως, όσο ανεβαίνει η κατηγορία, τόσο στενεύουν τα περιθώρια. Άντε να πάτε για κανένα καφέ το μεσημεράκι χαλαρά, και πολύ είναι. Καλά, μπορεί και να υπερβάλλω λίγο.
Ας το πάρουμε χρονολογικά λοιπόν:
Αύγουστος: Όταν όλοι βρίσκονται στις παραλίες, τα γεμάτα κόσμο beach bar και τα πάρτυ, ο καλός σου, έχει προετοιμασία!
Και αν δεν ξέρει τι είναι προετοιμασία, σε ενημερώνω: Πρωί-απόγευμα προπονήσεις και στο ενδιαμέσο ανά 4 περίπου μέρες (αυτό εξαρτάται από τον προπονητή) υπάρχουν τα φιλικά.
Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί: Ο καλός σου δε θα έχει αντοχή ούτε να πάει ως το περίπτερο.
Και εκτός αυτού, στην προετοιμασία δεν επιτρέπεται να κάνει σχεδόν τί-πο-τα! Και εννοείται, πώς αν θέλεις να είσαι δίπλα του, μένεις δίπλα του σε όλο αυτό και τον στηρίζεις. Είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος αυτή για έναν παίκτη.
Σεπτέμβριος-Οκτώβριος-Νοέμβριος:
Το αγόρι, έχει ξεκινήσει αγώνες. Πράγμα που σημαίνει πώς αν είναι σωστός επαγγελματίας, μεσοβδόμαδα δεν παίζει να κάνει βήμα, και το Σαββατοκύριακο ή θα φύγει σε αποστολή ή θα παίζει Κυριακή και το Σάββατο θα κοιμηθεί από τις 10 (άντε 12).
Η μόνη σου ελπίδα να πας βολτούλα είναι ή να παίζει Σάββατο και την Κυριακή να απολαύσει το ρεπό του ή να βγεις με τις φίλες σου.
Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά:
Τρεις μερούλες σου φτάνουν για διακοπές; Γιατί τόσες μέρες θα μπορέσει να πάρει ρεπό, καλώς εχόντως των πραγμάτων.
Για την Πρωτοχρονιά, άλλες τόσες, αν ο προπονητής είναι στις καλές του. Για το Πάσχα, ισχύουν τα ίδια.
Καλοκαίρι: Ας υποθέσουμε ότι οι υποχρεώσεις του τελειώνουν τέλη Μαΐου, Ιούνιο.
Τότε είναι μια ακόμα πιο δύσκολη περίοδος από την προετοιμασία. Μπορεί να μην έχει αγώνες, προπονήσεις και υποχρεώσεις, αλλά θα είναι συνεχώς αγχωμένος και εκενυρισμένος αφού θα διαβάζει για μεταγραφές και θα περιμένει να δει σε ποια ομάδα και σε ποια πόλη θα βρίσκεται τη νέα χρονιά.
Γι” αυτό λοιπόν, εφοδιάσου με πολλή υπομονή και αγάπη, γιατί αλλιώς το πράγμα δεν θα προχωρήσει. Και όταν τα νευράκια και τα άγχη τελειώσουν, σημαίνει πώς βρήκε ομάδα. Άρα, αν τον αγαπάς και έχεις αποφασίσει να είσαι δίπλα του σε όλα, φτιάχνεις βαλίστες, αποχαιρετάς οικογένεια, φίλους και γνωστούς και ξεκινάς το ταξίδι για το άγνωστο.
Για μια πόλη που προφανώς δεν έχεις ζήσει ποτέ ξανά, δεν έχεις κανέναν γνωστό και δεν έχεις ιδέα από τους δρόμους κλπ.. Αλλά αυτό, πρέπει να είναι το λιγότερο. Το σημαντικότερο, είναι να είσαι εκεί μαζί του, δίπλα του, και να τον εφοδιάζεις με δύναμη, αγάπη, και πίστη στον εαυτό του. Να είσαι στην κερκίδα να τον καμαρώνεις.
Τότε, δεν θα σε νοιάζει, ούτε αν είσαι μόνη σε μια ξένη πόλη, ούτε ότι σου λείπουν τα δικά σου. Γιατί θα έχεις εκείνον, με όλες τις δυσκολίες που μπορει να έχει η ζωή δίπλα του!
Βέβαια, αν είσαι από τις τυχερές που που ασχολούνται και αγαπούν και το ποδόσφαιρο, τότε τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, και είμαι σίγουρη πώς είναι πολλές εκείνες που διάβασαν το άρθρο και ταυτίστηκαν μαζί μου…
Γι” αυτό αγαπητές μου, πριν κάνετε το βήμα, σκεφτείτε το λίγο καλύτερα, γιατί δεν είναι όλα όπως φαίνονται!
::Επιμέλεια: Χρύσα Ζερβού::
