Τον τελευταίο έναν περίπου χρόνο, μια συναυλία του για τον «Ορίζοντα» στα Χανιά, στάθηκε η αφορμή να γνωριστούμε. Εκ τότε ξεκίνησε - απολύτως ανεπιτήδευτα - να χτίζεται μεταξύ μας, μια γνήσια «Κρητική» φιλία η οποία προσωπικά θεωρώ πως έχει να μας «δώσει» ακόμη πολλά . Είναι τιμή να έχεις φίλο τον Στέφανο Κορκολή, όπως παράλληλα για τον ίδιο, είναι τεράστιο βάρος στους ώμους του, να τον έχει ανακηρύξει ο Εθνικός μας Μίκης, σε «ιδανικό πρεσβευτή των έργων του» σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάπως έτσι λοιπόν, ο Στέφανος «μπλέχτηκε» ανεπιστρεπτί με το νησί, με την σχέση του ωστόσο «μαζί μας» να μετρά ήδη σχεδόν είκοσι πέντε (25) χρόνια, όπως ο ίδιος μας εκμυστηρεύτηκε. Η συνέντευξη που ακολουθεί , αποτελεί ουσιαστικά το άτυπο χρονογράφημα του Κορκολή στην πορεία του μέχρι να γίνει κι επίσημα «Κορκολάκης» . Θα σας αποκαλύψω όμως και κάτι ακόμη το οποίο είναι άκρως ουσιαστικό κι ενδιαφέρον: ότι στάθηκε η αφορμή για να ανακαλύψει μια ακόμη πτυχή του ταλέντου του η οποία δεν περιορίζεται στα… ασπρόμαυρα πλήκτρα του πιάνου του, αλλά τον φέρνει ακόμη πιο κοντά στην Κρήτη.

«Ζορμπάς» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

«Το τι σημαίνει Κρήτη για μένα; Όλα! Δεν είναι τυχαίο το ότι έχω παίξει τον «Πεντοζάλη» σε διασκευή, που έχω κάνει για πιάνο, από την Ιαπωνία μέχρι τη Σιβηρία και τη Βραζιλία»

Τα τελευταία χρόνια έχεις αναπτύξει έναν ιδιαίτερο δεσμό με την Κρήτη. Ο Μεγάλος μας Μίκης, όπως έχεις πει, σ’ έχει ξανά-βαπτίσει «Κορκολάκη». Τι σημαίνει η Κρήτη πλέον τόσο για τον μουσικό όσο και για τον άνθρωπο Στέφανο;

Από το 1992, όταν πρωτοέπαιξα στην Κρήτη, άρχισαν οι δεσμοί μου με το νησί. Το ειλικρινές χαμόγελο των ανθρώπων, που εξελίχθηκε σε πραγματική και «αιώνια» φιλία, μ’ έκανε να νιώθω «Κορκολάκης». Η… επικύρωση βέβαια του ονόματος, έγινε πολλά χρόνια αργότερα, από τον τεράστιο Κρητικό και Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη. Το τι σημαίνει Κρήτη για μένα; Όλα! Δεν είναι τυχαίο το ότι έχω παίξει τον «Πεντοζάλη» σε διασκευή, που έχω κάνει για πιάνο, από την Ιαπωνία μέχρι τη Σιβηρία και τη Βραζιλία. Η Κρήτη είναι ένας τόπος μαγικός. Όπως μου είχε πει συγκεκριμένα ένας ξένος δημοσιογράφος, «ο Θεός είχε έμπνευση, όταν έφτιαχνε την Κρήτη!!»

Μέχρι που μπορεί να σε οδηγήσει αυτό το ανεπανάληπτο μουσικό σου ταξίδι, με τις μουσικές του Θεοδωράκη. Η Ελλάδα από τη μια μέχρι την άλλη της άκρη το έχει αγκαλιάσει ενώ πλέον στη «διαδρομή» αυτή προστίθενται ολοένα και περισσότεροι «σταθμοί», εκτός των συνόρων της χώρας…

Όπως τα λες. Το ταξίδι αυτό δεν έχει τέρμα, όπως και η μουσική του Μίκη άλλωστε. Συνεχώς ανακαλύπτεις μουσικούς θησαυρούς και καλείσαι να τους ταξιδεύσεις παντού. Ειδικά, όταν ο ίδιος σ’ έχει ανακηρύξει δημοσίως, ως ιδανικό πρεσβευτή των έργων του.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΟ «ΔΙΚΟ» ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙ!

Η επιστροφή σου στο Παρίσι, ο τόπος στον οποίον «αντρώθηκες» μουσικά, τι σηματοδοτεί «μέσα» σου;

Η συγκεκριμένη επιστροφή στο Παρίσι όπου, όπως σωστά λες, ανδρώθηκα μουσικά, σε σχέση με το γεγονός ότι εκεί έμεινε και μεγαλούργησε ο Μίκης Θεοδωράκης, καταλαβαίνεις ότι αποκτά τεράστιο ειδικό βάρος αλλά και πολλή αγωνία. Αυτό διότι όλοι περιμένουν αυτήν τη «ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ». Το κοινό θα είναι κυρίως Γάλλοι και ήδη, αν ανατρέξεις στα γαλλικά ΜΜΕ, έχει γίνει μεγάλος «ντόρος». Επίσης, περιμένουν ν’ ακούσουν και τη Σοφία σας-μας, η οποία θα τραγουδήσει και στα γαλλικά την «Όμορφη πόλη»!

«Η ζωή του καθενός μας είναι ένα βιβλίο, δεν μετανιώνεις για κάτι, που ήδη έχει γραφτεί»

Μετάνιωσες ποτέ που άφησες το Παρίσι για να επιστρέψεις στην Ελλάδα και να ξεκινήσεις ουσιαστικά από το σημείο «μηδέν» ενώ εκεί είχες ήδη αρχίσει να κάνεις σημαντικά πράγματα;

Συνήθως, επειδή, όπως λέω, η ζωή του καθενός μας είναι ένα βιβλίο, δεν μετανιώνεις για κάτι, που ήδη έχει γραφτεί. Σίγουρα, οι συνθήκες τότε για μένα ήταν ιδανικές εκεί, αλλά και στην Ελλάδα, που γύρισα, έζησα όμορφα πράγματα, που ίσως να μην τα είχα ζήσει κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Τι να πω; Έτσι είναι η ζωή και κοιτάμε μπροστά.

«Καθετί, που παράγει η ψυχή αβίαστα, παραμένει ζωντανό στο πέρασμα του χρόνου»

Στις άκρως επιλεγμένες – επιλεκτικές σου εμφανίσεις, ο κόσμος δείχνει ν’ απολαμβάνει τα κομμάτια που είχαν γνωρίσει τεράστια επιτυχία πριν από 25 σχεδόν χρόνια. Πέραν της αναμφισβήτητα εμπορικής «αναγνώρισης» τους τότε, περίμενες πως τα τραγούδια αυτά θα είναι τόσο αγαπητά και αναγνωρίσιμα τρεις σχεδόν δεκαετίες αργότερα…;

Το σίγουρο είναι πως με χαροποιεί το γεγονός ότι κάποιες μουσικές – τραγούδια μου πέρασαν μ’ επιτυχία το τεστ του χρόνου. Από κει και πέρα, προχωράω σε καινούρια, γνωρίζοντας, όμως, ότι καθετί, που παράγει η ψυχή αβίαστα, παραμένει ζωντανό στο πέρασμα του χρόνου!

«Δρόμοι Παλιοί», Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Στο πατρικό του Μίκη στο Γαλατά Χανίων

ΣΤΟ…ΣΤΟΥΝΤΙΟ

Αυτή την περίοδο οι πληροφορίες λένε πως βρίσκεσαι πραγματικά ίσως στην πιο δημιουργική σου φάση καλλιτεχνικά. Είσαι ξανά στο στούντιο και ετοιμάζεις πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα…

Όντως, βρισκόμαστε μαζί με την Σοφία Μανουσάκη, στο στούντιο, για την ολοκλήρωση ενός διπλού cd που αφορά στα «Προδομένα έργα» του Μίκη Θεοδωράκη (συγκεκριμένα το «Μία θάλασσα γεμάτη μουσική» σε ποίηση Δήμητρας Μαντά, τους «Χαιρετισμούς», καθώς και τη «Μικρή σουίτα για πιάνο»), έργα, που δεν ακούστηκαν ή ακούστηκαν λίγο και ελπίζω με την αφορμή αυτήν, ν’ ακουστούν, όπως τους αξίζει, διότι πρόκειται για αριστουργήματα! Ταυτόχρονα, ετοιμάζω τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο της Σοφίας, όπου θα ερμηνεύσει μελοποιημένη, από εμένα, ποίηση διαφόρων μεγάλων παλαιών και σύγχρονων ποιητών. Επίσης, ετοιμάζω ένα cd με δικά μου καινούρια ορχηστρικά έργα. Όλα αυτά μαζί με πολλές συναυλίες παράλληλα, ξεκινώντας από το Παρίσι, στις 9 Νοεμβρίου και συνεχίζοντας, στις 11 και 12 Νοεμβρίου, στην Αθήνα, στον ΙΑΝΟ, όπου θα παρουσιάσουμε και αποσπάσματα από το καινούριο μας διπλό cd, σε έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Τέλος, τον Δεκέμβρη θα ξαναβρεθούμε με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη για έξι εμφανίσεις, στο Gazarte, όπως είχαμε κάνει την περίοδο 2007 – 2008.

Κεφάλαιο Σοφία Μανουσάκη… Το «δικό» μας καμάρι, ένα τεράστιο ταλέντο, μια σπουδαία παρακαταθήκη για το ελληνικό πεντάγραμμο την οποία ουσιαστικά την «έπιασες από το χέρι», της είπε στρώσου στη δουλειά και «πάμε παρέα» από τον…δύσκολο δρόμο!

Όντως το δικό σας «καμάρι», το οποίο έχει εξελιχθεί σε καμάρι πολύ κόσμου και κόσμου με υψηλή αισθητική και κριτήριο και απαιτητική διάθεση. Η Σοφία είναι μία μοναδική περίπτωση φωνής αλλά και σοβαρότητας, κάτι που κάνει τον κόσμο να την αγαπάει και να την εκτιμά ιδιαίτερα.

Η κοινή σας καλλιτεχνική πορεία μετράει ήδη τρία χρόνια. Αν κοιτάξεις τον χρόνο πίσω και την καλλιτεχνική της εξέλιξη, μέχρι που μπορεί να φτάσει η Σοφία;

Θεωρώ πως η Σοφία μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά και σε διεθνές επίπεδο. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία, που της το επιτρέπουν. Το κυριότερο είναι η ωριμότητα και η εργατικότητα της. Πλέον καμαρώνω για την συνεργάτιδά μου.

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ…ΚΟΡΚΟΛΑΚΗ!

Μουσικά έχεις κάνει σχεδόν τα πάντα… Για το κλείσιμο αυτής της συνέντευξης, θα σου ζητήσω να κάνεις κάτι διαφορετικό. Επιχείρησε να γράψεις μια Κρητική μαντινάδα, την οποίαν θα αφιερώσεις σε όλους αυτούς, που θα διαβάσουν την συνέντευξη σου…

«Το κρητικό το πέλαγος ωκεανοί ζηλεύουν
και με λεβέντικη ψυχή, οι νότες ταξιδεύουν.
Ταξίδι κάνουν να την βρουν, για να της τραγουδήσουν,
με αρώματα μεθυστικά να την γλυκοφιλήσουν.
Μπορεί να μην γεννήθηκα στο φως του Ψηλορείτη,
μα μεσ’ το αίμα μου κυλά ολάκερη η Κρήτη.
Το κρητικό το πέλαγος οι νύμφες το ζηλεύουν
και οι νότες παύσεις έγιναν, για να το αγναντεύουν» *
*Οι παραπάνω μαντινάδες γράφτηκαν εντελώς αυθόρμητα, τη βραδιά που «κλείστηκε» η συνέντευξη και πρόκειται να μελοποιηθούν τις επόμενες ημέρες. Φίλε Στέφανε, ένα μεγάλο από καρδιάς ευχαριστώ!